11 Nisan 2018 Çarşamba

BİNALARIN TEPESİNDE






Şanslıyım ki, 
çocukluğum bahçeli bir evde geçti. Ağaçların tepesinden hiç mi hiç inmezdim. Hele bir de yaz geldi mi... Meyveleri yemek için ağaçların en tepesine çıkardık. 

Çıkarken, dallara bir yerimizi çizdirsek de vazgeçmezdik. Ağaca çıkardık. 
O meyvelere ulaşmak keyifli bir oyun gibi gelirdi.

Topraklarla da oynardık. 
Çeşitli yemekler yapar oyunlar üretirdik. Tamamen hayal gücümüze bağlıydı. Bir sınır koymazdık hayal gücümüze. Çamurdan toplar yapar kuruması için onu iyi bir yerde saklardık. Ertesi gün büyük bir heyecanla toptan çamurlarımıza bakardık. Mutlu olurduk. Çamurla bile.

2000'den sonraki nesil tamamen youtube mağduru çocuklar. İnternet çağıyla gelişen teknolojiye ve popüler kültüre ayak uydurmaya çalışan da bizleriz.

Bazen dönüp bakıyorum da sanki akıllı telefonlar, laptoplar olmadan daha bir mutlu ve saf duygulara sahiptik. Şimdi hepsini yitirdik. Etrafımız mutsuz insanlarla dolu. Ya da bir türlü tatmin olamayan çocuklarla. 





15 yorum:

  1. Bu yazının altına bir imza da benden. Her kelimesine katılıyorum. Elinize sağlık

    YanıtlaSil
  2. Aa ama her çamurdan olmaz ama.Yağlı çamur derdik biz ona.Her yerde bulunmazdı arar bulur,onlarla çeşit çeşit eşyalar ,yemekler falan yapardık.
    Ne güzel günlerdi :))

    YanıtlaSil
  3. Bende o konuda şanslı olduğuma inanıyorum. Hayal kurup, olmayan bir şeyi varmış gibi oyun oynardık. Ağaçlara çıkardık, güzeldi...

    YanıtlaSil
  4. Ayy düşününce içim acıdı ya :( şimdiki çocukluklara bak bir de bizimkine, arada uçurum var... KArdeşimin sabah akşam tek eğkencesi youtube :((

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Youtube, çocukları esir etti kendine. Gerçekten 2000 yılı sonrası nesile üzülüyorum...

      Sil
  5. Ah ah o ağaçlar yüzünden az mı dayak yemedim. Ne günlerdi be :)

    YanıtlaSil
  6. heeey unutmaaa çok çok anlat o günleriiii :) bir de çocuklukta yazdığın öykülerden de göster bizeee :)

    YanıtlaSil
  7. 90'lar en şanslı son nesil diyebilir miyiz o halde ? :) Ben de çok net hatırlıyorum o yılları toprak sahada oyun oynar, mahalleden çıkmazdık.. Teşekkürler hatırlatma için..

    YanıtlaSil

 

BİRPEMBESEVER